Berucht bidprentje en ‘negergedicht’ helemaal niet racistisch

De interpretatie dat de rooms-katholieke kerk mensen met een zwarte huid openlijk discrimineerde, is verkeerd. We zochten uit wat de achtergrond is van het beruchte bidprentje met ‘gebed van een neger’ dat onlangs voor een controverse zorgde.

wereldmissiedag1960

Een gedicht van iemand met een zwarte huid die liever blank zou willen zijn. En die ook nog eens als ‘neger-dichter’ werd aangeduid. Dat stond er op het bidprentje ter gelegenheid van Wereld-missiedag 1960 dat figureerde in een artikel van een hooglopende discussie over de ‘negers met hun loftrompet’ in het Liedboek voor de Kerken.

Verkeerde interpretatie

Het zou een voorbeeld zijn van de manier waarop de rooms-katholieke kerk nog in 1960 Afrikanen en Afro-amerikanen discrimineerde. Maar die interpretatie is verkeerd.

Allereerst hebben het Nederlandse woord ‘neger’ en het Engelse woord ‘negro’ pas later een negatieve lading gekregen. Zo kan dat gaan met woorden. Vergelijk ‘debiel’ en ‘imbeciel’. Dat waren honderd jaar geleden medische termen om een bepaalde vorm van mentale beperking aan te duiden. Maar op een gegeven moment kaapte de volksmond deze begrippen om ze toe te voegen aan haar voorraad beledigingen. Lees je dus in een geschrift van zo’n honderd jaar geleden dat iemand ‘debiel’ is, dan is dat een diagnose en geen belediging.

Vanwege de ophef raadpleegde de redactie het Katholiek Documentatie Centrum (KDC) in Nijmegen en ging op zoek naar de oorsprong van het negergedicht dat bij de missiecampagne in 1960 werd gebruikt.

Wanneer je Wereldmissiedag 1960 bekijkt dan zie je dat die in het teken staat van de onafhankelijkheid van Afrika. Rond die tijd trokken de koloniale heersers Groot-Brittannië, Frankrijk en België zich terug en werden de huidige Afrikaanse staten onafhankelijk. Daarbij bleven vooral Frankrijk en België zich bemoeien met hun voormalige kolonies, maar dat is een ander verhaal.

Gelijkwaardig en tegen rassenhaat

In de brief die de Nederlandse bisschoppen schreven bij gelegenheid van Wereldmissiedag 1960 komt duidelijk naar voren dat de Afrikanen voortaan gelijkwaardige partners zullen zijn. De Europese missionarissen zullen zich terugtrekken om plaats te maken voor Afrikaanse priesters en bisschoppen.

De bisschoppen beseften dat de Europeanen wel eens gedwongen zouden kunnen worden zich terug te trekken omdat de koloniale periode veel wrok had veroorzaakt bij de Afrikanen.
De toelichting die bij gelegenheid van Wereld-Missiedag 1960 werd verspreid, geeft geen verklaring voor het gedicht. Maar de kop boven de toelichting laat aan duidelijkheid niets te wensen over: ‘Missieliefde wil ook zeggen: Strijd tegen rassenhaat’.
Het artikel somt de mijlpalen op die in dat jaar werden bereikt: kardinalen uit Japan, de Filipijnen en Afrika en de wijding van autochtone Afrikaanse bisschoppen. “De Kerk is noch westers, noch oosters, maar door haar volstrekt universele opvattingen voor alle mensen (…) Dat is de internationale Kerk aan het werk, waarin de strijd tegen de rassenhaat onverbiddelijk wordt gevoerd.”
Een speciale verklaring werd gewijd aan de toestand in Zuid-Afrika waar het verzet tegen de Apartheid groeide. En ja, ook hier wordt gesproken over ‘de negers’. Maar dat was, het zij herhaald, 55 jaar geleden geen denigrerend begrip.
Een fragment waaruit de katholieke strijd tegen rassenhaat blijkt, is te vinden in de archieven van de Pauselijke Missiewerken over de campagne met het beruchte bidprentje. In het document ‘Toelichting op het affiche voor de Wereld-missiedag 1960’ staat:
Missiewerken1960
Taal verandert en kan zelfs onbegrijpelijk worden doorheen tijds- en culturele kaders.
Maar iets anders. Waar kwam die loftrompet trouwens vandaan? Volgens Van Dale komt het woord alleen voor in de uitdrukking ‘de loftrompet over iemand steken’.