THQ Nordic publiceerde in 2018 het derde deel van hun Darksiders quadrilogy. In elk van de delen van de game volg je een van de ruiters van de Apocalyps, die om onbekende redenen veel te vroeg is losgebarsten.
In deel één volg je War (Oorlog), die door een hemels gerecht onterecht wordt beschuldigd van het verbreken van het zevende zegel. In deel twee volgt je Death (Dood), die erop uit rijdt om de naam van zijn broer te zuiveren. En het derde deel kruip je in de huid van Fury (Furie), de mensen hatende zus van het gezelschap met bijbehorend bad temper. Darksiders Genesis speelt zich echter af voor de gebeurtenissen van de vorige drie delen. Je volgt de broers Death en Strife, de vierde ruiter die nog geen eigen game heeft, die gezamenlijk een hels complot moeten ontrafelen. Lucifer, de demonische hellekoning, probeert namelijk de tere balans tussen de hemel en de hel te verstoren.
De game speelt heel anders dan de vorige drie delen. De originele trilogie zijn first person, terwijl Genesis een isometrisch perspectief heeft à la de Diablo-serie. Ook het loot system uit deel twee keert niet terug in deze prequel. Wat wel terugkeert is de metroidvania-achtige opbouw van de game-wereld: pas als je later in het spel nieuwe krachten hebt opgedaan, kan je bepaalde onderdelen van eerdere werelden ontsluiten en doorzoeken. Gelukkig is er een fast travel-systeem in de game, zodat je gemakkelijk tussen eerder gespeelde werelden kan reizen. De manier van vechten voelt – ondanks het nieuwe isometrische perspectief – van ouds aan, een feest van herkenning voor de oude fan en een mooie manier voor nieuwe spelers om in deze fantastische serie in te stappen.
Speltechnisch bestaat Genesis uit het een combinatie tussen gevechten met hordes vijanden, een paar parcours-secties en nog zo wat simpele physics puzzles. Niets waar je niet met één of twee keer proberen doorheen komt. Ook is de dynamiek tussen de twee broers vermakelijk. Tussen de bedrijven voor geven de twee commentaar op wat er in het verhaal gebeurt. War neemt zichzelf en de missie zeer serieus, terwijl Strife wel in is voor een geintje.
Dat betekent echter niet dat Genesis zonder gebreken is. Het grootste probleem is de bij tijd en wijlen overstelpende hoeveelheid gevechtsopties die je min of meer tegelijkertijd in de gaten moet hebben. Je hebt meerdere munitietypes voor Strife’s pistolen, meerdere abilities voor speciale aanvallen en verdedigen, meerdere types gear, een tros aan enchantements en een uitgebreid systeem van creature cores. En ik ga niet eens beginnen uit te leggen waar dat allemaal voor staat.
Bovendien kan in de meerderheid van de gevallen slechts een van de twee speelkarakters iets gebruiken, zodat je steeds moet weten of je met Strife of War aan het spelen bent. Uiteindelijk moest ik een pen-en-papierschema maken om wijs te worden uit de bediening. Op zich geen probleem, maar erg intuïtief is het allemaal niet. Genesis is een action-rpg, geen strategiespel met bijbehorend handboek.
Al met al is Darksiders Genesis een leuke toevoeging aan een toch al interessante serie vol met verwijzingen van de demonen en engelen van de christelijke traditie. Tegelijkertijd begint de isometrisch action-rpg als formule een beetje sleets te worden. Eigenlijk heeft Genesis me vooral nieuwsgierig gemaakt naar een nog niet aangekondigd deel vier. De coole Strife, daar wil ik wel een eigen game van en dan liefst eentje die de hele serie waardig afsluit. Tot die tijd blijf ik Genesis spelen, hongerig naar meer.