Een synode over de synode. Dat lijkt een beetje vreemd, misschien. Op 7 maart werd bekend dat paus Franciscus in oktober 2022 een bisschoppensynode zal samenroepen. Het thema van de synode is ‘Voor een synodale kerk: gemeenschap, participatie en missie’.
Het gaat dus niet over de synode zelf, maar over synodaliteit. Dat onderwerp neemt paus Franciscus bijzonder serieus. Synodaliteit betekent dat elke katholiek iets te zeggen heeft in de Kerk.
De rooms-katholieke kerk wordt vaak gezien als een organisatie waarin de paus alles bepaalt. Inderdaad heeft de paus binnen de kerk in de loop der tijd steeds meer macht gekregen. Daarom werd tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, om precies te zijn op 15 september 1965, de bisschoppensynode in het leven geroepen.
Dat gebeurde door paus Paulus VI, die de synode slechts een adviserende functie gaf. Daarmee ging hij minder ver dan verschillende kardinalen hadden voorgesteld. Onder hen was de toenmalige aartsbisschop van Utrecht, kardinaal Alfrink, die de synode zag als een college dat samen met de paus de Kerk zou besturen.
Paus Franciscus heeft de bisschoppensynode nieuw leven ingeblazen. Dat roept kritische reacties op van mensen die vinden dat de kerk nu eenmaal geen democratie is. Maar dat is de bedoeling van Franciscus niet. Uiteindelijk houdt hij het laatste woord. Maar dat spreekt hij pas als hij zo veel mogelijk meningen gehoord heeft. Dat bleek ook tijdens de laatste synode over de Amazone.
Enerzijds wil hij de stem van alle katholieken horen, anderzijds is moet hij vasthouden aan de leer van de kerk. hoe hou je die twee in evenwicht? Het is een nieuwe manier van besturen van de kerk. Niet verwonderlijk dat hij aan dit vraagstuk een synode wijdt.
Foto: Zitting synode over het gezin, 20 oktober 2015. CC BY-NC-SA 2.0 Mazur/catholicnews.org.uk