De rooms-katholieke kerk in Europa krimpt en verliest aan invloed. We weten het, maar soms is het goed een stap achteruit te doen en te zien hoe het er vanuit, bijvoorbeeld, Amerika uitziet. De Amerikaanse National Catholic Reporter maakte een overzicht.
Het plan van de Meester
Het aartsbisdom Wenen is bezig met een grote fusie-operatie waarbij de 660 parochies tot 150 eenheden worden samengesmolten, elk met drie tot vijf priesters.
Priesters moeten samenwerken in een team, zo zegt woordvoerder Michael Prüller van het aartsbisdom. Maar binnen de grote verbanden blijven er plaatselijke gemeenschappen onder leiding van leken.
“We laten parochies zelf beslissen”, aldus Prüller. ”Er is geen master plan behalve het plan dat we hebben ontvangen van onze Meester.”
Dergelijke reorganisaties zijn niet aan de orde in Italië, Spanje en Ierland. Hier loopt vooral het aantal priesters terug. Zo’n veertig procent van de priesters in Italië is buitenlander. In Spanje en Ierland zijn veel seminaries onderbezet of gesloten.
Veel Franse parochies hebben geen pastoor meer en er dreigt sluiting voor een vijfde van de kerken in het land.
Zelfs in Polen dreigt een tekort aan priesters. Het aartsbisdom Warschau gaat daarom een beroep doen op priesters uit India, Vietnam en de Filippijnen.
Ook in Engeland en Duitsland worden parochies opgeheven of ondergebracht in samenwerkingsverbanden. “De tijd van de volkskerk is voorbij”, aldus de woordvoerder van het aartsbisdom Berlijn. Een schuldenlast van meer dan honderd miljoen euro leidde hier de afgelopen jaren tot drastische bezuinigingen.
Nederland
Het artikel besluit met Nederland: “het eerste land in Europa dat bordelen, cannabis, euthanasie en het homo-huwelijk toestond”. Het beeld van de klompen dragende Hollander is definitief uit het Amerikaanse bewustzijn verdwenen.
Aan de orde komen de veel bekritiseerde plannen van kardinaal Eijk om de 326 parochies in het aartsbisdom samen te voegen in 48 eenheden met elk een ‘eucharistisch centrum’.
Roland Enthoven, de woordvoerder van het aartsbisdom Utrecht, krijgt het laatste woord over deze maatregelen. “Mogelijk doet de secularisatie zich op sommige plaatsen eerder voor dan elders en dat bisdommen zoals het onze slechts vooruitlopen met het nemen van deze pijnlijke beslissingen.”