Muziekzender Q-Music draait elke dag een relatief onbekend popnummer in de zogenaamde Repeat of niet. De luisteraars stemmen voor of tegen een repeat de volgende dag. Afgelopen week draaide Jeroen van Inkel Lieder van de Duitse popster Adel Tawil. Helaas haalde Tawil zijn eerste repeat niet: 80% van de luisteraar vond er niets aan. Geheel onterecht, als je ’t mij vraagt. Tawil zet een veelbelovend debuut neer als solo-artiest met gevoelige liedjes als Lieder en Wenn du liebst. Maar ook bijna religieuze teksten komen voorbij, zoals in Auf sand gebaut: ‘Wolken ballen sich zusammen am Horizont / Kein Turm ist hoch genug wenn die Sintflut kommt’. Een Duitse zanger zingt over de zondvloed en het verloren paradijs.
Duitse popmuziek
Adel Salah Mahmoud Eid El-Tawil, zoals hij voluit heet, werd in 1978 in Berlijn geboren (waarmee hij een leeftijdsgenoot van mij is). Eerder scoorde hij redelijke succes als lid van de band The Boyz en het duo Ich + Ich. Nu heeft hij met de cd Lieder zijn eerste soloproduct te pakken. Duitstalige popmuziek ligt niet zo lekker in het buitenland, met enkele uitzonderingen als 99 Luftballons (Nena, 1983) Jeanny (Falco, 1986) of het recente Haus am See (Fox, 2008). Tawil hoort wat mij betreft helemaal in dit rijtje thuis.
Egyptenaar
Tawil is van gemengd Egyptisch-Tunesische afkomst. De eerste regel van de titelsong Lieder van zijn gelijknamige cd begint dat ook met de zin ‘Ich ging wie ein Ägypter, hab’ mit Tauben geweint.’ De kenners herkennen in deze twee zinnen direct een verwijzing naar de Engelse popsongs Walk Like an Egyptian van The Bangles en When Doves Cry van Prince. Bijna het hele liedje is opgebouwd uit Duitse verwijzingen naar de grootste Engelse popsongs, die van belang geweest zijn voor Tawils muzikale ontwikkeling. Zo zingt Tawil in het refrein: ‘Whitney wird mich immer lieben’ (verwijzing naar I Will Always Love You van Whitney Houston) en ‘Michael lässt mich nicht allein’ (verwijzing naar You Are Not Alone van Michael Jackson.
Ballades
Er staan mooie, zoet-droevige ballades op de cd Lieder, zoals het gevoelige Wenn du liebst of het gekwelde Immer da waarvan het refrein luidt: ‘Ich bin da wenn du dich verurteilst / ich bin der mit dem du die Angst teilst / Ich seh’ für dich durch deine Augen / Ich helfe dir an morgen zu glauben!’ De tekst bezingt de nabijheid van de geliefde, maar met een twist. Hij ziet zijn geliefde niet met zijn eigen ogen, maar met die van haar. Hij weet niet alleen wie zij is, maar hij kent haar zo goed dat hij zelfs weet hoe zij zichzelf ziet. En daarom kan hij haar helpen om toch steeds weer te hopen om de morgen.
Paradijs
Het lied Paradies bezingt een wereld waarin geen paradijs meer nodig is. ‘Eines Tages ruhen alle Waffen / Eines Tages lässt sich die Angst verlachen / Eines Tages ist schweres nicht mehr schwer / Und wir brauchen kein Paradies.’ In eerste instantie lijkt het om een verwerping van een religieus geïnspireerd paradijs te gaan, zoals eerder in John Lennons lied Imagine (‘Imagine there is no heaven, it is easy of you try’). Maar ik denk eerder dat het Tawil gaat om een visioen van een wereld die geen paradijs meer nodig heeft, omdat zij zelf tot paradijs geworden is. Wie in de hemel woont, verlangt immers niet meer naar de hemel. ‘Eines Tages geht die Freiheit auf Reisen / Eines Tages feiern wir Arm in Arm / Und wir brauchen kein Paradies.‘
Op zand gebouwd
Wie met einige christetelijke bagage de titel Auf Sand Gebaut kijkt, denkt wellicht aan de nieuwtestamentische parabel over de domme man die zijn huis om zand bouwt, maar Tawils mikt op een meer apocalyptische beeld. ‘Nichts als Gewalt, nichts als Lügen und Not / Wenn der große Regen kommt, wird der Horizont rot.’ Tawil schetst het einde van de wereld, als het water alles verzwelgt. Waarheen kan je vluchten als er geen land meer overblijft, vraagt hij zich retorisch af. ‘Was willst du tun, wenn du endlich weißt, deine Welt war auf Sand gebaut?’
Noach en de ark
Een dergelijke apocalyptisch-ecologische ramp doet denken aan het oudtestamentische verhaal van Noach en zijn ark. En inderdaad, aan het einde zingt Tawil: ‘Wolken ballen sich zusammen am Horizont / Kein Turm ist hoch genug wenn die Sintflut komt.’ Tawil neemt een dan een profetische rol op als hij waarschuwt: jouw wereld is op zand gebouwd, maar je hebt het niet gezien. Kom tot inkeer, roept Tawil, of onze wereld zal vergaan.
Conclusie
De cd Lieder is een mooi project. Het bewijst dat Duitstalige popmuziek zijn eigen plek in de internationale muziekwereld waard is. Tawil schuwt bovendien de religieuze dimensie niet. Naast alle liefdesliedjes waarschuwt hij voor kortzichtigheid en wijst op een paradijs dat onder handbereik ligt.