Met zijn uitspraak over de mogelijkheid van gehuwde priesters heeft aartsbisschop Jozef De Kesel de discussie over het celibaat weer opgerakeld. In ieder geval in Vlaanderen waar de belangrijkste media erover berichten. Het dagblad De Standaard liet twee katholieke journalisten aan het woord over de kwestie.
Ze wijzen erop dat het celibaat in de eerste honderden jaren van het christendom niet verplicht was voor priesters: “zelfs de apostelen van Jezus waren getrouwd”.
Het tekort aan priesters is nu zo groot dat de eucharistieviering in zijn huidige vorm dreigt te verdwijnen. “En dat is toch een van de fundamenten van het geloof,” Maar dé oplossing van het priestertekort zou een afschaffen van het verplichte celibaat nu ook weer niet zijn. “Er is een combinatie van factoren die het priestertekort kan verzachten.”
De uitspraken van De Kesel staan niet op zichzelf. In zijn recente brief ‘Amoris laetitia’ verwees de paus naar de oosterse katholieke kerken die getrouwde priesters kennen.
Pietro Parolin, de staatssecretaris van het Vaticaan heeft erop gewezen dat het celibaat geen dogma is, maar een kerkelijke wet. En wetten kunnen worden veranderd.
Hoe lang dat duurt, valt niet te zeggen. De eerste voorschriften voor het priestercelibaat dateren uit het begin van de vierde eeuw, het Tweede Concilie van Lateranen legde de verplichting in 1079 vast en geleidelijk aan werd het celibaat de norm voor priesters. Maar aan de discussie kwam geen einde. Ook niet tijdens het Concilie van Trente dat in 1563 de celibaatsverplichting nog eens vastlegde.
En die discussie gaat nu dus nog steeds door. Met als verschil dat de paus in tegenstelling tot zijn directe voorgangers die discussie niet wil afkappen. En dat de volgende vraag zal zijn of ook vrouwen tot priester kunnen worden gewijd. Dat zou pas écht een nieuwe discussie zijn.