In Tertio pleit Geert De Kerpel deze week voor een gezamenlijk Europees asiel- en migratiebeleid dat meer omvat dan het opvangen nauwelijks vijftigduizend vluchtelingen in twee jaar. “Waarom in plaats van nieuwkomers spontaan vooral toch als een last te beschouwen, hen niet eerst en vooral zien als mensen die ook heel wat te bieden kunnen hebben aan ons oude, vermoeide continent? Voor wie zich christen durft te noemen, komt er nog de dwingende Bijbelse imperatief bij: ‘Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen’ (Mt 25, 35).”
In hetzelfde nummer van Tertio een voorbeeld van een vluchteling die de gastvrijheid die ze in Europa ondervond, beantwoordt door zich in te zetten voor de publieke zaak. Pritty Kaur kwam in de jaren tachtig naar België. Haar vader moest vluchten uit India omdat de Sikhs, daar destijds werden vervolgd.
Het onderwijs in België was toen nog niet ingericht voor kinderen met een taalachterstand. Daarom kostte het Pritty veel moeite om aansluiting te vinden. Een tweejarig verblijf in Canada bracht voor haar de ommekeer, vooral ook omdat ze zag hoe goed de Sikhs daar geïntegreerd waren, zonder hun identiteit helemaal op te geven: “Leven in twee culturen maakt je sterker”.
Binnenkort wordt ze gemeenteraadslid in Sint-Truiden. Ze hoopt dat dit een begin is van een politieke carrière. Opvallend genoeg is de landelijke politiek niet haar einddoel. Als kind van drie continenten en twee culturen richt ze haar blik op Europa.
(Bron: Tertio, christelijk opinieweekblad. Meer info en abonneren via www.tertio.be)