Regeren is vooruitzien, zeggen ze. En dus gaan de cijfermeesters van de overheid aan de slag voor de begroting van 2021. Landelijk, maar ook lokaal. Gewoonlijk laat ik het maar over me heen gaan in onze gemeente. Ik vind de burgemeester en de wethouders oké. Ik vertrouw ze en ik ga er van uit dat ze de juiste keuzes maken. Ik kom ze ook geregeld tegen om ze van (min of meer) wijze raad te voorzien.
Maar… ik ben wakker geschud. Plotseling worden bij het herschikken van de gemeenschapsgelden andere prioriteiten gesteld. Het budget van € 40.000,00 voor Internationale Zaken wordt geheel wegbezuinigd. Onze gemeente heeft een beperkt aantal buitenlandse betrekkingen. Met name particuliere initiatieven krijgen een steuntje in de rug om in Polen, Roemenië of verder weg kwetsbare en kansarme mensen te helpen. Veel vrijwilligerstijd gaat er in zitten, gratis inzet met een warm en ruim hart.
Wat is hier aan de hand? Natuurlijk staan we voor bezuinigingen. Corona zal toch impact krijgen op onze economie. Wie help je dan het eerst? Eigen volk? Het hemd is altijd nader dan de rok… Het ligt voor de hand dat de kwetsbare en kansarme mensen in onze gemeente alle aandacht moeten hebben. Wanneer regeren vooruitzien is, helpen we het eigen volk door onze blik naar binnen te richten en ‘internationale zaken’ op z’n beloop te laten?
Ik schrijf deze column voor de website katholiek.nl. Onze identiteit van ‘katholiek’-zijn dwingt ons af en toe andere keuzes te maken. ‘Katholiek’ betekent: ‘alles omvattend’. Een katholiek kijkt over eigen grenzen heen en stelt zich inclusief op, niet exclusief. Lokaal moeten we werken, mondiaal moeten we gericht zijn. ‘Internationale zaken’ horen onlosmakelijk bij ‘kijken over eigen grenzen heen’. Er is een mondiale broeder- en zusterschap waarbinnen we als katholieken opereren. Daar mogen we fier op zijn. Dat moet ons ook aanmoedigen ons te verzetten tegen het schrappen van een budget voor ‘internationale zaken’.
Zelfs paus Franciscus bemoedigt me hierin. Hij heeft een encycliek geschreven (dat is een belangrijke aanmoedigingsbrief) waarin hij aandacht vraagt voor de zorg voor ons ‘gemeenschappelijk huis’. Die brief heet Laudato Si’ (‘Geprezen zijt Gij’, de beginwoorden van het Zonnelied van de heilige Franciscus waarin hij de schepping bejubelt). Hij bemoedigt iedere mens van goede wil – dus niet alleen zijn eigen katholieke achterban – om wat de Schepper ons heeft toevertrouwd niet ten onder te laten gaan.
Sommigen zeggen dat het reeds ‘vijf over twaalf’ is, we hebben geen tijd te verliezen. Het rijke gedeelte van de aarde gebruikt ontzettend veel meer grondstoffen dan het arme gedeelte. We kunnen zo niet doorgaan. Als we dat wel doen, gaan we allemaal ten gronde. Internationale initiatieven zijn niet alleen voor de hoge functionarissen en de regering. Hun werk wordt pas echt vruchtbaar als het ook van onderop gesteund wordt. Al is het maar doordat je met een budget van € 40.000,00 mensen kunt blijven inspireren om hun blik op elders te richten.
Het is heel katholiek om je voor dat ‘gemeenschappelijke huis’ in te zetten.