Column: Ben ik een paria?

Stopborden

Fransen kunnen goed demonstreren. Bij het minste of geringste (in onze Nederlandse ogen) gaan ze massaal de straat op. Aan de andere kant worden in Parijs genomen besluiten rigoureus uitgestrekt over heel Frankrijk, tot in de kleinste dorpen. Bij de Franse koningen was dit al, Napoleon deed er niet voor onder en de Franse presidenten zijn waardige opvolgers. Deze weken ook weer: tegen de invoering van de verplichte coronacheck, de ‘pass sanitaire’.

Ik heb het aan den lijve ondervonden. Tijdens mijn vakantie ging ik lekker een dagje fietsen. Rond twaalf uur wilde wat eten op een Frans dorpspleintje aan de Lot. Het is 9 augustus en vannacht om 24 uur zijn de strengere corona-regels ingegaan: ‘pass sanitaire’ verplicht voor o.a. restaurants. Vol trots haal ik mijn smartphone tevoorschijn: ik zal ze eens laten zien dat wij Nederlanders het goed voor elkaar hebben en dat ik helemaal safe ben.

Ik zoek de corona-check-app en krijg de mededeling dat internetverbinding en/of server onbereikbaar zijn… Smartphone opnieuw opgestart. Niets. Ben een kwartier bezig: niets. En mevrouw-met-een-mondkapje-voor laat me echt niet binnen op het terras. Ze is onverbiddelijk, zoals Fransen de neiging hebben om onverbiddelijk te zijn ten opzichte van buitenlanders. Ik bel een hulplijn in Nederland, een goede collega. Zij is invoelend en noemt wat dingen op die ik allang heb gedaan. Dus noppo.

Daar sta ik dan. Buitengesloten. Tegen mijn wil in ben ik een paria, een potentiële besmette die dat rotvirus dus aan anderen kan overbrengen. Ik die toch zo mijn best heb gedaan om me steeds aan de regels te houden. Als een 21e eeuwse melaatse sta ik daar met de blikken van andere mensen op het terras op me gericht. Zij wel, ik niet. En ik heb honger.
Zo kan het dus gaan. Het gevoel om buitengesloten te worden is één, maar dat je een potentieel gevaar bent voor de volksgezondheid en als een paria bekeken wordt, geeft aan het geheel een eigen lading.

Later in de middag heb ik nog ergens een frietje weten te bemachtigen. En toen kwam ineens op het scherm van mijn smartphone dat ik in het buitenland ‘roaming’ moet activeren. Waarom keeg ik dit nu pas op mijn scherm? Welke verborgen geest heeft mij willen pesten? Dat zou best een onderwerp zijn voor een volgende column…